Czarnobyl

Niemiecki dziennikarz Wolfgang Büscher, który przeszedł pieszo z Berlina do Moskwy nazwał Białoruś „cmentarzem historii, na którym jej wszystkie ślady porosła trawa” . W spektaklu „Czarnobyl” wyrywamy trawę, grzebiemy w ziemi, próbujemy poukładać pomieszane kawałki. Jest on efektem pracy w ramach dokumentalnego projektu „Białoruskie opowieści”. Wykorzystaliśmy w nim autentyczne teksty, wywiady i historie ludzi, którzy bezpośrednio doświadczyli skutków katastrofy w elektrowni atomowej w byłym ZSRR.

Świadomi naszej niejednej narodowej tragedii podjęliśmy pracę nad tematem jakim jest metaforyczny Czarnobyl, konfrontując się z duchami przeszłości i mitami. Treścią naszego przedstawienia dokumentalnego są materiały zgromadzone podczas dwóch ekspedycji do białoruskiej zony, m.in. do Poleskiego Państwowego Rezerwatu Radiacyjno-Ekologicznego – strefy radioaktywnej, która otwierana jest raz w roku na trzy dni, podczas święta zmarłych – Radunicy. Są to wywiady z ludźmi zmuszonymi do ewakuacji, opowieści dzieci, które doświadczyły skutków katastrofy, dokumenty i świadectwa medyczne, fora internetowe poświęcone sensowi konstruowania elektrowni atomowych. Z tych świadectw i wypowiedzi stworzyliśmy współczesny dramat, którego język pozbawiony jest sztuczności i eufemizmów.