Opis
"Carpe diem"
Idea i choreografia: Ewa Wycichowska
Muzyka: Zbigniew Górny, Marcin Górny
Scenografia: Bohdan Cieślak
Kostiumy: Ewa Łowżył
Warsztaty wokalne: Olga Szwajgier
Asystenci choreografa: Anna Gruszka, Mariola Hendrykowska, Andrzej Adamczak
czas trwania: 60 minut
premiera: 2 marca 2007
mecenas premiery: SKF POLSKA
"Carpe diem" projekt premierowy Polskiego Teatru Tańca, realizowany przez Ewę Wycichowską (idea i choreografia), Zbigniewa i Marcina Górnych (kompozycja muzyczna), Bohdana Cieślaka (scenografia), Ewę Łowżył (kostiumy).
Dyrektor Polskiego Teatru Tańca Ewa Wycichowska zaprosiła również do współpracy wybitną śpiewaczkę i pedagoga Olgę Szwajgier, która przygotowuje tancerzy do zadań głosowych.
Spektakl powstał z wzajemnej inspiracji wszystkich twórców, w tym tancerzy. O jego ostatecznym kształcie zdecydował proces, który jest syntezą poszukiwań a nie modelem realizacji odrębnych zadań - zamówień.
Twórców "Carpe diem" interesuje chwila, czas niemożliwy do powtórzenia i odtworzenia. Moment, bez którego nie ma przeszłości i z którego rodzi się przyszłość.
Autorzy deklarują:
"Chwilę, czas między przeszłością a przyszłością oddaliśmy dzieciom i poetom. Utraciliśmy zdolność odczuwania czystego zachwytu nad tym co trwa, przeżywania całym sobą momentu, chłonięcia kolorów, smaków, dźwięków, ruchów. Anulowaliśmy czas teraźniejszy, oglądając się za tym co było, planując to co będzie. Z tęsknoty za chwilą zrodził się nasz spektakl. Chcemy w nim zatrzymać ulotność spotkania twórców i widzów, poznać swoje
carpe diem i podzielić się nim tak by nie zmarnować chwili. Taka była nasza praca, wzajemnie inspirująca przez myśl, muzykę, ruch, głosy i dźwięki, barwy i kształty. Żyjemy wśród tych samych rzeczy i spraw, ale
chwila każdego z nas jest inna. Inność nie wyklucza wspólnoty, dialogu i harmonii, zgody na carpe diem, bez której nie wyrośnie żaden ogród przyszłości. Spektakl zbudowany jest trzech części, chwil, momentów,
detali, tworzących nasze bycie precyzyjnie, jak fabryczny mechanizm. Wspólnie z widzami, chwytając dzień, chcemy w nim odrzucić kopie i odnaleźć oryginał."
Idea i choreografia: Ewa Wycichowska
Muzyka: Zbigniew Górny, Marcin Górny
Scenografia: Bohdan Cieślak
Kostiumy: Ewa Łowżył
Warsztaty wokalne: Olga Szwajgier
Asystenci choreografa: Anna Gruszka, Mariola Hendrykowska, Andrzej Adamczak
czas trwania: 60 minut
premiera: 2 marca 2007
mecenas premiery: SKF POLSKA
"Carpe diem" projekt premierowy Polskiego Teatru Tańca, realizowany przez Ewę Wycichowską (idea i choreografia), Zbigniewa i Marcina Górnych (kompozycja muzyczna), Bohdana Cieślaka (scenografia), Ewę Łowżył (kostiumy).
Dyrektor Polskiego Teatru Tańca Ewa Wycichowska zaprosiła również do współpracy wybitną śpiewaczkę i pedagoga Olgę Szwajgier, która przygotowuje tancerzy do zadań głosowych.
Spektakl powstał z wzajemnej inspiracji wszystkich twórców, w tym tancerzy. O jego ostatecznym kształcie zdecydował proces, który jest syntezą poszukiwań a nie modelem realizacji odrębnych zadań - zamówień.
Twórców "Carpe diem" interesuje chwila, czas niemożliwy do powtórzenia i odtworzenia. Moment, bez którego nie ma przeszłości i z którego rodzi się przyszłość.
Autorzy deklarują:
"Chwilę, czas między przeszłością a przyszłością oddaliśmy dzieciom i poetom. Utraciliśmy zdolność odczuwania czystego zachwytu nad tym co trwa, przeżywania całym sobą momentu, chłonięcia kolorów, smaków, dźwięków, ruchów. Anulowaliśmy czas teraźniejszy, oglądając się za tym co było, planując to co będzie. Z tęsknoty za chwilą zrodził się nasz spektakl. Chcemy w nim zatrzymać ulotność spotkania twórców i widzów, poznać swoje
carpe diem i podzielić się nim tak by nie zmarnować chwili. Taka była nasza praca, wzajemnie inspirująca przez myśl, muzykę, ruch, głosy i dźwięki, barwy i kształty. Żyjemy wśród tych samych rzeczy i spraw, ale
chwila każdego z nas jest inna. Inność nie wyklucza wspólnoty, dialogu i harmonii, zgody na carpe diem, bez której nie wyrośnie żaden ogród przyszłości. Spektakl zbudowany jest trzech części, chwil, momentów,
detali, tworzących nasze bycie precyzyjnie, jak fabryczny mechanizm. Wspólnie z widzami, chwytając dzień, chcemy w nim odrzucić kopie i odnaleźć oryginał."
