Opis
Jeden z najbardziej wszechstronnych pianistów polskich - solista, kameralista, improwizator. Ukończył z wyróżnieniem w roku 1982 Akademię Muzyczną w Gdańsku, a następnie (w latach 1982-83) doskonalił swe umiejętności w Wiedniu.
Koncertuje w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Rosji i Japonii. Uprawia kameralistykę z najlepszymi polskimi skrzypkami i śpiewakami.
Nagrał ok.40 płyt m.in. dla takich firm fonograficznych, jak Polskie Nagrania, Polton, Dux (Polska), Pavane (Belgia), Accord, Adda (Francja), Koch Records Schwann, Wergo (Niemcy), Pony Canyon (Japonia). Jego płyty z utworami Wieniawskiego i Bacha i Paderewskiego otrzymały w roku 1997, 2000 i 2003 nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego „Fryderyk”. Z kolei płyta z utworami Karola Szymanowskiego została uznana przez miesięcznik Studio za najlepszą płytę roku 1999.
Artysta prowadzi kursy i seminaria muzyczne w Skandynawii, obu Amerykach i Japonii
Swój autorski program pełen wirtuozerii i muzycznego humoru prezentował podczas wieczorów galowych organizowanych dla instytucji kulturalnych i społecznych, w ramach wystaw światowych EXPO w Hanowerze i Osace.
Wykonuje też pełen mistycznych i religijnych znaczeń recital złożony z późnych kompozycji Liszta, zatytułowany „Katharsis”.
Waldemar Malicki był prezesem-założycielem Towarzystwa im. I.J. Paderewskiego. Od roku 2000 jest dyrektorem artystycznym Festiwalu Wirtuozerii i Żartu Muzycznego „Fun and Classic” w Nowym Sączu.
Współautor z Jackiem Kęcikiem jedynej w swoim rodzaju Filharmonii Dowcipu , formacji muzycznej , z którą wielokrotnie wystąpił w TVP I i II. Laureat telewizyjnego „Wiktora” , „Telekamery” i wielu innych nagród TV.
Nie ma takiego krytyka w Polsce, który by potrafił zdefiniować czym jest Filharmonia Dowcipu i szczerze powiedzieć, że wie „Co tu jest grane?” Na szczęście wiedzą to widzowie, którzy wypełnili wszystkie sale koncertowe na poprzedniej trasie. I wychodzili bardzo, bardzo szczęśliwi….. A definicja Filharmonii Dowcipu jest prosta. Chcemy się z Widzami podzielić naszymi pomysłami, umiejętnościami, wiedzą o muzyce klasycznej. W sposób miły, elegancki, czasem zakręcony, nowoczesny, pozbawiony klasycznej patyny, dowcipny i … bardzo sexy. I taka ma być trasa "Co tu jest grane?". Światowa klasyka utopiona w niezwykłych pomysłach aranżacyjnych, niewyobrażalnych brzmieniach, głosach, możliwościach instrumentalnych i salwach śmiechu publiczności. Zaskakująca, elegancka, pełna szacunku dla Widza, ale także dużo od niego wymagająca. Przede wszystkim luzu, dystansu i poczucia humoru. Plus pełnego otwarcia duszy na całą paletę pozytywnych emocji płynących ze sceny.