Galerie zdjęć - zdjęcia
Opis
Jesteśmy częścią większej feministycznej koalicji, która organizuje ostatnie protesty. Dla nas ograniczanie prawa do aborcji to kolejne cięcie w usługach medycznych, a pozycja kobiet nigdy się nie zmieni, jeśli nie poprawi się nasza sytuacja w pracy, nasza sytuacja mieszkaniowa i przeciążenie darmową pracą opiekuńczą. Mówimy o wysokich czynszach i kosztach życia.
Dla wielu kobiet kolejne drastyczne utrudnienia w dostępie do aborcji po prostu przepełniło czarę goryczy. Poczułyśmy, że odmawia nam się prawa do opieki medycznej, zmusza do cierpienia. Przez antysocjalną i antypracowniczą politykę kolejnych rządów mamy wystarczająco dużo pracy i problemów, a poprzez zmianę prawa dołożono nam następne.
W ostatnich miesiącach, budując masowy, oddolny, zdeterminowany ruch pokazałyśmy, że umiemy wyjść na ulicę, z ogromną energią, nie tylko na dzień czy dwa. Występowałyśmy z własnymi inicjatywami i to było niesamowite. Musimy iść dalej: nauczyć się organizować na co dzień, w związkach zawodowych, stowarzyszeniach lokatorskich, na uczelniach, w szkołach, w grupach samopomocowych, na dzielnicach.
Nie jest to proste. Wmawia nam się, że jeśli potrzebujesz pomocy, jeśli jesteś lokatorką, pracownicą, bezrobotną i domagasz się zmian, to powinnaś się wstydzić. Pracujesz na taśmie? Na nic nie zasługujesz: zmień robotę, mamy wolność. Jesteś zacofana, skoro trafiłaś do takiej pracy, nie umiesz znaleźć lepszej, wylądowałaś na ulicy, nie masz już siły dalej za darmo opiekować się najbliższymi, tylko ty za to odpowiadasz. Domagasz się podwyżki? Jesteś roszczeniowa! Słyszmy to często. Podczas pandemii nagle okazało się, że kluczowe dla gospodarki i całego społeczeństwa osoby to pielęgniarki, sprzątaczki, pracownice magazynów, produkcji czy handlu. Osoby zatrudnione w sfeminizowanych sektorach i te za darmo wykonujące prace opiekuńcze nad dziećmi, niepełnosprawnymi i najstarszymi.
Dzięki ostatnim protestom zrobiłyśmy ważną rzecz – przełamałyśmy niechęć do tego, żeby wyjść na ulice. Znalazłyśmy siłę i powiedziałyśmy: tak, mam prawo do aborcji, tak, pracuję fizycznie, zarabiam minimalne wynagrodzenie, nie mam stałej umowy, nie mam ubezpieczenia, nie jestem zadowolona ze swojego życia i pracy, ale żądam, by to się zmieniło. Uczestnictwo w demonstracji, tworzenie własnego hasła czy transparentu, to już nie jest powód do wstydu. Nauczyłyśmy się, że aby skutecznie zmieniać rzeczywistość, musimy działać razem, w większych grupach. Chcemy lepszego życia, decydowania o sobie, wyższych płac, wyższych świadczeń! Ani kroku wstecz!
ip
![Na co do kina w weekend [Premiery]](https://gfx.dlastudenta.pl/uploads/images/0/68/1_Kino_kopia_1030x578.jpg)
