Spektakle, przedstawienia

Opis spektaklu

„Śmierć pracownika” to popkulturowy anarchistyczny żart, w którym antyczny mit trafia do dyskontu z niemieckim kapitałem. To świat sklejony z klisz i schematów, w którym nieistotne jest prawdopodobieństwo, ponieważ głównym motorem działania jest czysty bunt i potrzeba odreagowania świata, systemu, który został nam dany jako jedyny i sprawiedliwy. To jest próba teatru bez historii, albo historii zagubionej w odnośnikach i cytatach, historii, która stała się zakładnikiem języka. Współczesna odyseja między biurkami od jednego boksu do drugiego.

„Śmierć pracownika” przypomina dryfujący statek, kombinat dawno już zlicytowany, w którym sens bycia przejawia się już tylko w językowych tyradach. Ten kombinat noszący wyraźne rysy poprzedniego ustroju przypudrowany jest tylko na wzór nowoczesnych szklanych biurowców, ale gdy zapada noc zaczyna się znajomy, romantyczny sabat czarownic, niszczone są drukarki i faksy, aby następnego dnia w mozolnej ręcznej pracy odnaleźć namiastkę sensu dalszego trwania...

Iwo Vedral

Bilety na spektakl

Aktualnie nie posiadamy informacji o biletach na Śmierć pracownika.

Kiedy i gdzie grają

Nie posiadamy informacji o tym kiedy i gdzie grają w teatrach sepektakl Śmierć pracownika (Teatr Polski, Poznań).

Zdjęcia ze spektaklu

Aktualnie nie posiadamy zdjęć ze spektaklu Śmierć pracownika (Teatr Polski, Poznań).

Obsada i twórcy spektaklu

Aktualnie nie posiadamy informacji o twórcach i obsadzie spektaklu Śmierć pracownika (Teatr Polski, Poznań).

Recenzje, wiadomości

Aktualnie nie posiadamy recenzji oraz wiadomości związanych ze spektaklem Śmierć pracownika (Teatr Polski, Poznań).

Komentarze i opinie

Komentarze, oceny i opinie użytkowników do spektaklu Śmierć pracownika (Teatr Polski, Poznań).
Premiery teatralne
Zapowiedzi teatralne
O nich się mówi
Ostatnio czytane
Zmierzch - Świtem
"Zmierzch - Świtem" wraca na deski Teatru Polskiego we Wrocławiu [FOTO]

Spektakl zostanie po raz pierwszy zagrany z publicznością.

Rzeźnia numer pięć
Rzeźnia numer pięć - recenzja spektaklu

W jaki sposób opowiadać o bombardowaniu?