Opis
SIW Znak i British Council w ramach programu Faces & Places - New British Writing zapraszają na spotkania z Kiran Desai - laureatką Nagrody Bookera.
W w Bibliotece Brytyjskiej przy ul. Ratajczaka 39 Przemysław Czapliński będzie rozmawiać z pisarką o poszukiwaniu tożsamości, o stereotypach współczesnej globalnej cywilizacji i pułapkach emigracji.
Spotkanie poprowadzi Dagmara Drewniak.
Kiran Desai jako najmłodsza laureatka w historii otrzymała w ubiegłym roku Nagrodę Bookera za powieść Brzemię rzeczy utraconych. Urodziła się w Indiach, gdzie mieszkała przez czternaście lat. Potem przeprowadziła się do Wielkiej Brytanii, a następnie do Stanów Zjednoczonych. Babcia pochodziła z Niemiec, a dziadek był uciekinierem z Bangladeszu. Nic zatem dziwnego, że Brzemię rzeczy utraconych mówi o emigracji, poszukiwaniu tożsamości i zderzeniu tradycji z nowoczesnością. To opowieść o losach Sai - jnastolatki mieszkającej w Himalajach w podupadłym domu dziadka, emerytowanego sędziego, jej korepetytora Gijana, który zakocha się w niej, zanim rewolucja ustawi ich po przeciwnych stronach barykady. To także historia kucharza, nieumiejącego myśleć o sobie jako o człowieku godnym szacunku, i jego syna Bidźu, który w Nowym Jorku miał zdobyć świat, a skończył myjąc gary w najpodlejszych barach.
W swojej książce Desai zadaje niewygodne pytania: czy w USA jest miejsce dla ludzi, którzy nie urodzili się i nie wychowali w tej kulturze, czy jest dla nich miejsce poza gettem, czy ich inność może być zaakceptowana? Autorka stawia diagnozy, które nie są łatwe do przełknięcia dla przedstawicieli kultury Zachodu. Choć Desai od lat może mieć obywatelstwo Stanów Zjednoczonych, zrezygnowała z niego, gdyż przekonania nie pozwalają jej wejść w pełni do społeczeństwa rządzącego się takimi prawami.
„Booker to sprawa rodzinna" - powiedziała Desai. Jej matka Anita Desai, trzykrotnie nominowana do tej nagrody, jest dla niej największym literackim autorytetem. Podczas ceremonii Kiran Desai mówiła, że książka w równym stopniu należy do niej, jak i do matki: „Zawdzięczam jej tak wiele, że nie mogę tego wyrazić w słowach. Powieść powstała dzięki jej mądrości, wsparciu i sile". Wsparcie, również materialne, było niezbędne - autorka nie ubiega się o granty ani stypendia, by nie ograniczać swojej wolności. Pisanie zajmuje jej bardzo dużo czasu - stworzenie Brzemienia rzeczy utraconych pochłonęło siedem długich lat. W tym czasie przy kuchennym stole Kiran Desai napisała 1500 stron, z których stopniowo odfiltrowywała mniej znaczące elementy.
Książka, która początkowo miała być tylko historią hinduskiego imigranta w Nowym Jorku, stała się wielowątkową powieścią o braku równowagi między lepszym i gorszym światem. Narzędzia znalazła na ulicy: Nowy Jork to miasto pełne nielegalnych imigrantów, na których niepewności, strachu i bezbronności żerują pozbawieni podstawowych zasad etycznych Amerykanie i, zbyt często, świeżo przeszczepieni obywatele Nowego Świata. „Potrzebowałam innego języka niż ten, który mam, by pisać o tym, czego sama nie przeżyłam. I dostałam go od nich".
